Przegląd igieł do dostępu doszpikowego

Kiedy stosuje się dostęp doszpikowy?

Na miejscu wypadku liczy się zarówno skuteczność zastosowanych zabiegów, jak i czas ich wykonania. To właśnie szybkość ratownika decyduje niejednokrotnie o szansach przeżycia pacjenta. Dlatego gdy konieczne jest podanie leku a dostęp do żyły jest niemożliwy, po trzeciej nieudanej próbie u dorosłego i po drugiej u dziecka, należy zastosować dostęp doszpikowy.

Jest to metoda alternatywnej podaży leków i płynów, z zastrzeżeniem, że objętość płynów nie może być aż tak duża jak w przypadku wkłucia dożylnego. Wkłucie powinno zostać zlikwidowane w szpitalu po maksymalnie 96 godzinach od jego wykonania i zastąpione tradycyjnym wenflonem dożylnym lub wkłuciem centralnym.
Procedura wykonywania wkłucia doszpikowego

Najczęstszym miejscem wykonania wkłucia doszpikowego jest kość piszczelowa, a w przypadku braku takiej możliwości – kość udowa lub mostek.
Można w tym celu zastosować igłę wkręcaną lub automatyczną. Po lokalizacji miejsca wkłucia należy je zdezynfekować a w przypadku pacjentów przytomnych – znieczulić. Wkłucia dokonuje się pod kątem 90 stopni do kości, aż do wyczucia oporu. Następnie igłę należy wkręcić ruchem śrubowym. Celem sprawdzenia drożności, dokonuje się próbnej aspiracji szpiku.